Αυτά τα λόγια, γραμμένα από έναν άνδρα που περιμένει τον γιο του σε μια απόμερη γωνιά του Αιγαίου –αυτές οι ασυνήθιστες σκέψεις δίπλα στη θάλασσα για τη μοναδικότητα και τη μαγεία της ελληνικής γλώσσας ως ποιητικής εικόνας του κόσμου– είναι η ζωντανή και συνειδητή κατάθεση ενός συγγραφέα με ανθρωπιστική ευαισθησία και βαθιά γνώση της Ελλάδας: ένα ετερόδοξο και διεισδυτικό βιβλίο, μια ποιητική και σφριγηλή αφήγηση που θα αλλάξει, αναμφίβολα, την αντίληψη του αναγνώστη για τη γλώσσα, για την ιστορία των Ελλήνων, ακόμα και για την ίδια την ιστορία του πολιτισμού.

Σε αυτό το έργο, ανθρωπολογία, αρχαιολογία, ιστορία, ναυσιπλοΐα, γενετική, γεωλογία, μυθολογία, αστρονομία, φιλολογία, γλωσσολογία και ετυμολογία βιώνονται με σωκρατικό θαυμασμό και γίνονται λογοτεχνία.