Πρεσβευτής του Ελληνισμού
(2010)



Ιππότης του Τάγματος
της Αξίας του Πολίτη
(2019)



Associate Member
Center for Hellenic Studies
Harvard University
(2011)

CHS Hellas Fellow in Geography of Myths
(2008)



Έπαινος Ακαδημίας Αθηνών
Τάξη Γραμμάτων και Τεχνών
(2002)

Χρυσό Μετάλλιο
Μεγάλου Αλεξάνδρου
Σαλαμίνα, Ελλάδα
(2014)



Ιδρυτικό Μέλος
International Society for Arcadia
Arcadia International Network 
(2007)

Αντεπιστέλλον Μέλος
Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων
(2021)




Επίτιμο Μέλος
PEN International Greece
(2023)



Επίτιμος Δημότης
Κλείτορος Αρκαδίας
(2008)



Επίτιμος Δημότης
Χίου
(2013)



Επίτιμος Δημότης
Οινουσσών
(2013)



Επιφανής Επισκέπτης
της Πόλης του Μοντεβιδέο
Ουρουγουάη
(2018)



Βραβείο "Ευριπίδης"
International Philosophical Forum "Anadrasis"
(2015)



Τιμητική Διάκριση
Νομαρχία Αρκαδίας
(2006)



Τιμητική Διάκριση
Σύλλογος Αρκάδων Ορειβατών και Οικολόγων
(2006)




Τιμητική Διάκριση
Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Ε. Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης
Πρόγραμμα "Jean Monnet"
(2013)



Τιμητική Διάκριση
Ομηρική Ακαδημία - Academia Homerica
Euroclassica
Fédération Européenne des Associations de Professeurs
de Langues et de Civilisations Classiques
(2013)



Τιμητική Διάκριση
ODYSSEUS
World Federation of Cephalonian and Ithacian Societies
(2017)

Φόρος τιμής στο έργο του
στην Παλαιά Βουλή των Ελλήνων
Πρωτοβουλία Νέο Σύνταγμα
(2015)



Μέλος της Τιμητικής Επιτροπής
Αρκαδικό Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας
(2006)



Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Υποτρόφων
ϊδρυμα Α. Σ. Ωνάσης
(2009-2010) 



Επίτιμο Μέλος
Ελληνο-Ισπανικό Κέντρο Πολιτισμού
Θεσσαλονίκης και Βορείου Ελλάδος
(2002)



Επίτιμο Μέλος
Ελληνική Πολιτιστική Οργάνωση
ΝΟΣΤΟΣ
Αργεντινή
(2018)


    
Επίτιμο Μέλος
Σύνδεσμος Φιλολόγων Λευκάδας
(2019)



Υπότροφος Ερευνητής
Ίδρυμα Α. Σ. Ωνάσης
(1999)



Υπότροφος Ερευνητής
Ίδρυμα Α. Γ. Λεβέντη
(2000 και 2014)



Υπότροφος Ερευνητής
Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη
(2017)



Υπότροφος Ερευνητής
Open Society Foundations
(2017)



Προσκεκλημένος Καλλιτέχνης
41 Διεθνές Σαλόνι Φωτογραφίας του Χιχόν
(1994)



Προσκεκλημένος Καλλιτέχνης
Εθνική Βιεννάλε Τέχνης «Πόλη του Οβιέδο»
(1992)



Προσκεκλημένος Ομιλητής
Βιεννάλε της Σκέψης της Βαρκελώνης
(2022)



Υποψηφιότητα Βραβείο «Καλύτερη Ταινία Τεκμηρίωσης»
Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου
(2010)



Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας
στην ταινία ντοκιμαντέρ «Ταξίδι στον ελληνικό μύθο»
Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαιολογικού Κινηματογράφου της Μεσογείου
(2006)



Ειδική Μνεία Καλύτερο Σενάριο
στην ταινία ντοκιμαντέρ «Φρανθίσκο Άλμπο»
Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαιολογικού Κινηματογράφου της Μεσογείου
(2022)



Official Selection
25 διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου
(2006-2022)



Προτινόμενο Βιβλίο, Καλοκαίρι 2012
(Historia menor de Grecia)
Ισπανική Συνομοσπονδία Βιβλιοπωλών
(2012)



Τα 10 Καλύτερα Βιβλία του 2012
(Historia Menor de Grecia)
Ισπανική Συνομοσπονδία Βιβλιοπωλών
(2012)



Πρώτο σε Προτάσεις Βιβλίο, Μάιος 2022
(Palabras del Egeo)
Ισπανική Συνομοσπονδία Βιβλιοπωλών
(2022)



Finalist "Best Non-Fiction Book 2022"
(Palabras del Egeo)
Ισπανική Συνομοσπονδία Βιβλιοπωλών
(2022)



"Premio Acción Cívica por las Humanidades"
(Palabras del Egeo)
Υποψήφιο έργο
(2023)



Βραβείο Cálamo "Καλύτερο Βιβλίο της Χρονιάς"
(Historia menor de Grecia)
Υποψήφιο Έργο
(2012)



"Καλύτερα Δοκίμια 2018"
El Cultural.es
(Περί πολιτικού γήρατος)
(2018)


Βραβείο Φωτογραφίας
Ô de Lancôme
(1984)

Κείμενο από τη σειρά «Ο μέτοικος»,
δημοσιευμένη στα περιοδικά El Sol de Atenas (ισπανικά)
και La Tribune Héllénique (γαλλικά)


Σύμφωνα με το μύθο, ο Δίας άφησε συγχρόνως δυο βασιλικούς αϊτούς να πετάξουν από τις δυο άκρες της γης για να φτάσουν, φτερουγίζοντας σε αντίθετη κατεύθυνση, να συναντηθούν πάνω από ένα σημείο: εκεί, κάτω από αυτή την κατακόρυφο, έμελλε να οριστεί το κέντρο του κόσμου, ο αφαλός, ο ομφαλός.

Διαβάστε περισσότερα: Το μυστικό του ομφαλού (1997)

Το Ελληνικό Κράτος αναγόρευσε τον Πέδρο Ολάγια «Πρεσβευτή του Ελληνισμού»
4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010

Ο Ισπανός συγγραφέας και ελληνιστής έλαβε αυτόν τον τίτλο ως αναγνώριση του πολύπλευρου έργου του σε σχέση με τον ελληνικό πολιτισμό. Σε μια λαμπρή τελετή που έγινε στις 4 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα, η Νομαρχία Αθηνών ανακήρυξε τους νέους Πρεσβευτές του Ελληνισμού. Αυτός ο σημαντικός τίτλος, τον οποίον ανέδειξαν προσωπικότητες όπως η Μελίνα Μερκούρη ή η Ζακλίν ντε Ρομιλύ, απονεμήθηκε φέτος στον συγγραφέα και ελληνιστή Πέδρο Ολάγια, τον μαθηματικό του Καίμπριτζ Αθανάσιο Φωκά, τον Κινέζο καθηγητή Τσεν Μιν Χουά, την Ουρουγουανή ελληνίστρια Μαργαρίτα Λαριέρα, τον Αιγύπτιο κλασικιστή Αχμέντ Ετμάν και τον καθηγητή του Χάρβαρντ Γκρέγκορι Νέιγκι.

Ο Ισπανός ελληνιστής Πέδρο Ολάγια, εγκατεστημένος στην Ελλάδα εδώ και 16 χρόνια, έλαβε τις περισσότερες ψήφους ανάμεσα σε 24 υποψήφιους από όλο τον κόσμο. Στην ομιλία του κατά την τελετή απονομής, ανέφερε ότι «Αυτό που ονομάζουμε ελληνισμό δεν είναι απλώς ο πολιτισμός μιας χώρας ή ενός λαού. Είναι σαφώς μια κληρονομιά πολύ πιο πολύπλοκη και οικουμενική. Και δεν είναι μόνο μια κληρονομιά· θαρρώ πως εκείνο που ως Πρεσβευτές του Ελληνισμού καλούμεθα να πρεσβεύουμε είναι προπαντός μία στάση ζωής, μια στάση άρρηκτα συνδεδεμένη με το ελληνικό πνεύμα από τους πανάρχαιους χρόνους όπου ο Όμηρος άρχισε την αναζήτηση του πανανθρώπινου στοιχείου: την ανθρωπιστική στάση. Μια στάση όχι βέβαια αποκλειστικά ελληνική, που μάλιστα προδόθηκε επανειλημμένως από τους ίδιους τους Έλληνες, αλλά και που αναμφίβολα επινοήθηκε, καλλιεργήθηκε, υποστηρίχτηκε και ανακτήθηκε, ξανά και ξανά κατά τον ρου της ιστορίας, ανατρέχοντας κυρίως στο ελληνικό στοιχείο».

Η υποψηφιότητα του Ολάγια για τον τίτλο του Πρεσβευτή του Ελληνισμού υποβλήθηκε από το διακεκριμένο Κοινωφελές Ίδρυμα Ωνάση, που με αυτό τον τρόπο επιθυμεί «να υποστηρίξει το μακρύ και πολύτιμο έργο ενός Ισπανού, που μέσα από την έρευνα, την λογοτεχνική και οπτικοακουστική δημιουργία, την μετάφραση, τη διδασκαλία, τη δημόσια δράση και το κοινωνικό έργο, καλλιεργεί και προωθεί από την ίδια την Ελλάδα τη γνώση, τις αξίες και τη στάση ζωής, που συνδέονται διαχρονικά και οικουμενικά με την ελληνική κουλτούρα».

Ο Νομάρχης Αθηνών, κ. Γιάννης Σγουρός, με τους Πρεσβευτές Ελληνισμού 2010.
Από αριστερά: Pedro Olalla, Margarita Larriera, Ahmed Etman, (Γιάννης Σγουρός), Αθανάσιος Φωκάς, Gregory Nagy και Chen Min Hua.

__________________________________________________________________________________________________________________________________

Προσφώνηση του Πέδρο Ολάγια στην τελετή αναγόρευσης

Κυρίες και κύριοι,
Θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να ευχαριστήσω τη Νομαρχία Αθηνών για την εξαιρετική τιμή που μου κάνει, το Κοινωφελές Ίδρυμα "Α. Σ. Ωνάσης" για την υποβολή της υποψηφιότητάς μου σε αυτή τη σημαντική διάκριση, καθώς και όλους εσάς, φίλες και φίλους, που με τιμάτε απόψε με την παρουσία σας σε αυτή την εκδήλωση.
Πριν από είκοσι έξι χρόνια άρχισα να ασχολούμαι με τον ελληνικό πολιτισμό και πριν από δεκαέξι μετοίκησα στην Ελλάδα για να τον ζήσω από κοντά. Σε αυτή τη μακροχρόνια προσπάθεια, που υπήρξε ανέκαθεν δύσκολη, παθιασμένη και ανιδιοτελής, ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι μια μέρα θα αναγορευόμουν Πρεσβευτής του Ελληνισμού.

Πρεσβευτές Ελληνισμού. Τι είναι αυτό που πρεσβεύουμε; Αυτό που ονομάζουμε ελληνισμό δεν είναι απλώς ο πολιτισμός μιας χώρας ή ενός λαού. Είναι σαφώς μια κληρονομιά πολύ πιο πολύπλοκη και οικουμενική. Και δεν είναι μόνο μια κληρονομιά. Θαρρώ πως εκείνο που ως Πρεσβευτές του Ελληνισμού καλούμεθα να πρεσβεύουμε είναι προπαντός μία στάση ζωής, μια στάση άρρηκτα συνδεδεμένη με το ελληνικό πνεύμα από τους πανάρχαιους χρόνους όπου ο Όμηρος άρχισε την αναζήτηση του πανανθρώπινου στοιχείου: την ανθρωπιστική στάση. Μια στάση όχι βέβαια αποκλειστικά ελληνική, που μάλιστα προδόθηκε επανειλημμένως από τους ίδιους τους Έλληνες, αλλά και που αναμφίβολα επινοήθηκε, καλλιεργήθηκε, υποστηρίχτηκε και ανακτήθηκε, ξανά και ξανά κατά τον ρου της ιστορίας, ανατρέχοντας κυρίως στο ελληνικό στοιχείο.
Αυτή η στάση εμπιστοσύνης στον άνθρωπο, στην ικανότητα και στη συνείδησή του για να επιλέγει ελεύθερα το καλό, είναι η δύναμη που γέννησε την ηθική και υπερασπίζεται έως σήμερα τη σκέψη. Αυτή η στάση δεν έχει εγκαταλείψει ποτέ την προσπάθεια να χτίσει έναν κόσμο απαλλαγμένο από το δόγμα, ο οποίος να υπάγεται στην αμφισβήτηση, στην ηθική, στην αισθητική, στη δικαιοσύνη και στην ελευθερία. Και όσοι την καλλιέργησαν, δεν υπερασπίστηκαν μονάχα όσα πίστευαν ότι υπερασπίζονταν στον καιρό τους, αλλά και την ελευθερία και την αξιοπρέπεια κι άλλων αγέννητων ακόμη, τη μελλοντική τους δυνατότητα να γνωρίσουν έναν κόσμο διαφορετικό και μια πραγματικότητα άλλη από το διεστραμμένο προϊόν της καταπίεσης και του ψεύδους. Όπως είναι επόμενο, τούτη ήταν ανέκαθεν η στάση των ολίγων: μια πράξη αντίστασης σε ένα αντίξοο και βάρβαρο περιβάλλον. Ωστόσο, κάθε φορά που έλαμπε στο πέρασμα του χρόνου εν μέσω της αυθαιρεσίας, του σκοταδισμού και των κατώτερων ορμών του ανθρώπινου είδους, η ανθρωπότητα έκανε ένα βήμα προς τη σύνεση, προς το μέτρο, προς την αξιοπρέπεια του ανθρώπου πέρα από συμφέροντα και πιστεύω.
Αυτή η ουμανιστική στάση οφείλει πολλά στην Ελλάδα, αλλά αληθεύει επίσης ότι και η εικόνα της Ελλάδας στον κόσμο οφείλει πολλά σε αυτή την ουμανιστική στάση. Η Ελλάδα ως ιδεώδες είναι μια πνευματική πατρίδα αιώνιας νεότητας, μια δημιουργία εν τω γίγνεσθαι, μια ανοιχτή πρόκληση που διατρέχει την ιστορία σαν διαρκής επανάσταση, ή μάλλον, σαν διαρκής σαγήνη προς το καλύτερο. Αυτή η Ελλάδα είναι αναμφίβολα εκείνη η οποία ανέκαθεν προσέλκυε τα πολύτιμα πνεύματα που τη διαιώνιζαν στο πέρασμα του χρόνου. Και αυτή είναι, το δίχως άλλο, η Ελλάδα που με θέλγει από παλιά και που νομίζω ότι, ως Πρεσβευτής του Ελληνισμού, οφείλω να υπερασπίζομαι: η Ελλάδα που μας ωθεί κάθε μέρα στο να γίνουμε καλύτεροι.
Ασφαλώς, δεν είναι βέβαιο πως αυτή η κοπιαστική στάση θα θριαμβεύσει τελικά επί της αυθαιρεσίας και της βαρβαρότητας. Είναι όμως απολύτως βέβαιο πως η αυθαιρεσία και η βαρβαρότητα θα θριαμβεύσουν με μεγαλύτερη δυσκολία ανάμεσα σε όσους υιοθετούν τούτη τη στάση, παρά ανάμεσα σε όσους την αγνοούν ή την περιφρονούν. Για αυτό και αξίζει τον κόπο. Κάποιες φορές, περπατώντας ανάμεσα στις ελιές και στα ερείπια αυτής της χώρας, αναρωτήθηκα τι θα έμενε από τον πολιτισμό μας αν έσβηνε από αυτόν το ελληνικό στοιχείο, πώς θα ήμασταν αν στερούμασταν όχι μόνο από το απέραντο κληροδότημα αλλά και τούτη τη γενναία ώθηση, που πάντοτε κινούσε το ενδιαφέρον προς τον άνθρωπο. Και τότε αντικρίζω ένα απέραντο κενό. Τα ερείπια μάς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, μας κάνουν να συνειδητοποιούμε πόσο εύθραυστος είναι ο πολιτισμός, μας υπενθυμίζουν ότι οι κατακτήσεις του είναι εφήμερες, ότι πρέπει να τις υπερασπιζόμαστε κάθε μέρα που ξημερώνει, και ότι ο μόνος εφικτός και άξιος του ονόματός του πολιτισμός είναι εκείνος που ενώνει τους ανθρώπους ενάντια στη βαρβαρότητα. Αυτό το μάθημα μας έχει αφήσει η Ελλάδα, μαζί με την πρόκληση να μην είμαστε μόνο κληρονόμοι αλλά και συνεχιστές.
Για όλα αυτά, δέχομαι με τιμή και υπευθυνότητα αυτόν τον στρατευμένο τίτλο του Πρεσβευτή του Ελληνισμού. Για όλα αυτά τα αγαθά, που μας έδωσε η Ελλάδα, και γιατί ειλικρινά πιστεύω πως κάθε φορά που οι άνθρωποι επαναστατούν στο όνομα του ανθρώπου, πρέπει να αναφέρονται στην Ελλάδα. Ευχαριστώ πολύ.

Συνεργασίες με ελληνικούς και ξένους φορείς για την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού:

"International Society for Arcadia" και "Arcadia International Network" είναι δύο πρωτοβουλίες του Πέδρο Ολάγια στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του για την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού.

International Society for Arcadia Διεθνής εταιρεία για τη μελέτη και την αξιοποίηση της παγκόσμιας αρκαδικής κληρονομιάς Η Αρκαδία, πέρα από μια ιστορική και σύγχρονη περιοχή, είναι ένα συνειρμικό όνομα που επικράτησε στον παγκόσμιο πολιτισμό ως η αναπόληση μιας απλής και εφικτής ευδαιμονίας. Μιας ευδαιμονίας που είναι συνυφασμένη με την έννοια της αρμονίας, της αθωότητας, της χαράς της ζωής, της ευαισθησίας, της δικαιοσύνης, του μέτρου και της επιστροφής στην ουσία. Από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα και ενάντια στην ασυνειδησία, τον φανατισμό και την αυθαιρεσία, πολλά αξιόλογα πνεύματα έχουν κρατήσει μια στάση αντίστασης βασιζόμενα σε τούτη την ποιητική εικόνα της Αρκαδίας. Σήμερα, στόχος μας είναι να συνεχίσουμε και να διευρύνουμε αυτές τις προσπάθειες και αυτό το παράδειγμα, ανταποκρινόμενοι σε τωρινές προκλήσεις όπως η οικολογική συμπεριφορά, η αειφόρος ανάπτυξη, το δίκαιο εμπόριο, η δίκαια κατανομή του πλούτου, η ουμανιστική συνείδηση και η συμφιλίωση του ανθρώπου με τον εαυτό του και το περιβάλλον του. Για αυτό, την άνοιξη του 2007, μια μικρή ομάδα ανθρώπων από διάφορες χώρες πήραμε την πρωτοβουλία να ιδρύσουμε μια διεθνή εταιρεία για τη μελέτη και την αξιοποίηση της παγκόσμιας αρκαδικής κληρονομιάς: International Society for Arcadia. Ένα χρόνο αργότερα, το καλοκαίρι του 2008, πετύχαμε τον πρώτο μας σημαντικό στόχο: τη δημιουργία του Διεθνούς Δικτύου Αρκαδία (Arcadia International Network), ενός διαύλου ανάμεσα στην πραγματική Αρκαδία και την Αρκαδία ως έννοια στον κόσμο. Διότι πιστεύουμε πως υπάρχει ένας αξιοποιήσιμος πλούτος συνδεδεμένος με το όνομα Αρκαδία και πως από την επαφή και τη συνεργασία μεταξύ ανθρώπων και φορέων, εμπνευσμένων από το αρκαδικό ιδεώδες, θα προκύψει αναμφίβολα όφελος για όλους. www.isarcadia.org