Όπως είναι ήδη γνωστό, η ελληνική κυβέρνηση εξέδωσε το προηγούμενο Σάββατο διάταγμα (Y281/11.5.2013 ΦΕΚ 1139Β) για κινητοποίηση δια της βίας (επίταξη) του σώματος των εκπαιδευτικών για να αποτρέψει την Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) να συγκαλέσει τα μέλη της σε απεργία εν μέσω των πανελληνίων εξετάσεων και να αποτραπούν με τη σειρά τους οι εκπαιδευτικοί από την εξάσκηση του πάρα πάνω νόμιμου δικαιώματός τους. Αυτό που ίσως ακόμη δεν είναι γνωστό είναι το ότι, από χθες, αστυνομικά όργανα επισκέπτονται τις κατοικίες των δασκάλων για να επιδώσουν ανά χείρας την κλήση της επίταξης, βάσει της οποίας, από το μεσημέρι της 15ης Μάιου και μέχρι νεοτέρας, είναι υποχρεωμένοι να παρέχουν τις υπηρεσίες τους κανονικά στις οργανικές τους θέσεις εργασίας, υπό την απειλή φυλάκισης τουλάχιστον 3 μηνών, εάν δεν το πράξουν ή αρνηθούν την παραλαβή της κλήσης. Τόσο συνοπτικά. Τόσο δημοκρατικά. Η κυβέρνηση στέλνει την αστυνομία στα σπίτια των πολιτών, για να τους εκφοβίσει και για να τους αποτρέψει από την εξάσκηση του δικαιώματός τους στην απεργία. Δεν σημαίνει αυτό ότι η κυβέρνηση δίνει ιδιαίτερη σημασία στις απεργίες, αφού οι διάφορες γενικές απεργίες και οι πάνω από 3.000 κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα τα τελευταία 3 χρόνια δεν κατάφεραν να απομακρύνουν στο παραμικρό την κυβερνητική πολιτική από το φύλλο πορείας που χορήγησε η Τρόικα. Οι απεργίες δεν την ενδιαφέρουν καθόλου• μονάχα στην περίπτωση που μια τυχαία συγκυρία – όπως η σύμπτωση των πανελλαδικών εξετάσεων – δύναται να μεγεθύνει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα: τότε απαγορεύονται δια νόμου και στέλνεται στις κατοικίες η αστυνομία. Ο λόγος που επικαλούνται, βέβαια, είναι το δημόσιο συμφέρον. Όμως, στο λαό εναπόκειται να αξιολογήσει με αυστηρότητα και με υπευθυνότητα εάν είναι οι ενδεχόμενοι δάσκαλοι-απεργοί ή η κυβερνητική πολιτική των τελευταίων ετών αυτό που πραγματικά απειλεί αυτή την θεμελιώδη αρχή.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ισπανική εφημερίδα "La Vanguardia" (17/5/2013)
